Артур Аристакисяны “Алга” киног үзчихээд бичиж байсныгаа эргэн хараад мөнх бусыг мэдрэх шиг болов.
Юу ч янзаараа байдаггүй хорвоо.
Энэтхэгийн хамгийн ядуу мужид хагас сар амьдарсныхаа дараа “АЛГА”-ыг дэлгэсэн бол өөр бичээс унших байсан гэдгээ л хэлж чадах байна. Энэхүү сэтгэгч-туурвигчийн бас нэгэн бүтээл “Газар дээр оногдсон газар”-ыг хаанахын ч билээ дээ, нэртэй кино наадмын шүүгчид үзэж чадахгүй огиулж байсан гэж сонсоод тэр үедээ гайхаж л байлаа. Ийм амьдрал үзээгүй юм бол тийм газар үлийгээ хийж суугаа …нууд вэ гэж.
Урлаг гээч чинь юу болох тухай тодорхойлолт одоог хүртэл байхгүй, байх ч ёсгүй биз. Харин урлаг бол амьдралын хамгийн гүн туршлага, хамгийн эмзэг-нарийнаас нарийн мэдрэмж учраас тэр гүнд, тэр хөндүүр цэгт юу байдгийг амтлаагүй хүн урлагийг шүүх хэрэг үү гэж би гашуудаж байлаа.
Одоо би юуны ч талаар юу ч мэдэхээ больсон.
Хормын дараа надтай юу тохиолдохыг ч мэдэхгүй, тэгэхэд би ямар үйлдэл хийхээ ч мэдэхгүй байж бусдын тухайд бүүр юугаа ч хэлэхэв. Би гашуудахаа больсон. Би хэнд ч “Хүлээнэ” гэж амлахаа больсон. Харин Майдарыг бол хүлээнэ. Цурамхийлгүй, нүд цавчилгүй, цаглашгүйг даван хүлээнэ.
2012.01.29
Та сонголтоо зөв хийгээрэй.